Dankegon Hispanio !

Kaj hontego al Eŭropo, Italio, Francio… !

Tenereco.

Kiso estas lingvo universala eĉ pli rekte komprenebla ol Esperanto.

Pugnude sur seĝo.

Pentraĵo de la tajlanda artisto Kitti Narod.

Invito perokula.

Ankaŭ vi venu !

Petveturado suden (du parto).

… Sed la morgaŭan vesperon mi fakte ne multe progresis survoje al la suda maro ! Jam de horoj mi etendis la brakon ĉe vilaĝa elirvojo, kiel povra birdtimigilo sur kampo. Kaj la efiko plu samis. Neniu haltis, kaj ju pli pasis la horoj, des malpli pasis la veturiloj…

Jam eknoktiĝis, kiam aŭto, kiu unue preterpasis kontraŭdirekte, fine bremsis kaj retroveturis ĝis mi, ruĝigante la vojon. Kun brako ĉe la malfermita pordovitro, longhara juna blonduliĉo rigardis al mi de sube.

- Ĉu vi intencas tranokti surloke ? li diris kun smajlego ŝajne mokema. Mi ne scias, kien vi provas iri tiamaniere, sed kredu min, la probablo pri enaŭtiĝo je tiu horo apudas je nulo.

         Li surhavis malnovan verdan laborkombineon de agrikulturisto larĝe malfermitan sur lia torso kaj ventro, kiu lasis videbla parton de lia blanka kalsono. Tion mi enokuligis fulme, en kvazaŭa mallumo. Sed liajn krispiĝantajn kreskantajn lipharojn mi bone rimarkis. Ankaŭ lian helgrizan friponan rigardon. Kaj la tuton mi trovis krude erotika. Kliniĝante, mi bedaŭrinde ekvidis, sur la apuda seĝo, junulinon, kiu tenis surbrake gestadantan bebon. Fu ! Ĉiuj miaj revoj subite forvaporiĝis. Ŝi timeme salutis per mangesto. Tiam, subite, inter ambaŭ seĝoj aperis kapo, vizaĝo petola de juna hipiiĉo iom butonoza kun kapra nigra barbeto, kiu per ridante granda buŝo anoncis :

- Venu, venu kun ni, fra… fratiĉo ! Pli… pli komforte vi tranoktos sur mo… mola matraco ol sur vojflanko. Ju pli da da frenezuloj, des pli da ple… plezuro. Ĉu ĉu ne ?

- Li pravas, respondis la blonduliĉo. Pli bone vi venu kunfesteni, ulĉjo. Morgaŭ iel ajn estos nova tago.

         La malantaŭa pordo malfermiĝis. Brako tiam aperis, kiu kaptis mian tornistron. Kaj mi retroviĝis femuron ĉe femuro kun kunuliĉo, kiu ŝajne trinkis pli ol sian unuan bieron. Dum la tuta veturado, li premis min per brako sur miaj ŝultroj, rakontante senkoheraĵojn, kraĉoŝprucante sub mia nazo. Ne scii, ke lia nomo estas Ludo tute ne eblis. Almenaŭ tridekfoje li prezentiĝis al mi. Li estis sufiĉe alloga, maldika, bubeca, tiel ke mi min demandis, kiomaĝa li fine estis…

         La vojaĝo tra la senluma kamparo feliĉe ne daŭris tro longtempe. Ni alvenis baldaŭ en farman domaron. Aŭtoj kaj motorcikloj estis ie ajn dise parkitaj sur korto. Muziko aŭdiĝis. Elaŭtiĝinte, mi rimarkis tiam, ke mia gambo kaj pantaloneto estis malsekaj. Ĉu eblas, ke li pisis ?... Mi tiris mian dorsosakon, kiun mi surŝultrigis kaj komencis sekvi la blondulon kaj ties kunulinon, kiam Ludo kriis :

- Atend… atendu min fratĉjo !

         La pordon de la aŭto mi malfermis liaflanke. Ludo ŝajne estis jam tro ebria por elaŭtiĝi sole. Li kroĉis mian brakon, mian ŝultron kaj tajlon. Lia tuta korpo apogis sin al mi. Tiam mi konsciis, ke ne nur lia kalsoneto (ja temis pri kalsoneto !) estis malseka, sed ankaŭ lia hararo kaj lia tuta t-ĉemizo. Kaj ke li paŝis nudpiede ! Mi kvazaŭ portis lin direkte al la alta pordo, de kie venis lumo kaj bruo, kiam la blondulo revenis al mi.

- Ŝajne li multe tro trinkis, mi diris.

- Ho jes ! Li eĉ ne atendis nin por festi sian naskiĝtagon, la blondulo klarigis. Li jam tute sole anticipis.

- Ĉu lian naskiĝtagon vi festas ĉi-vespere ?

- Jeeŝ ! Mi mi estas nu… nun deknaŭjara precizigis la knabiĉo, tirante supren sian kalsoneton kaj provante stari momenton senhelpe. Deknaŭ !

- Feliĉan naskiĝtagon ! mi emfazis, premante lian manon por krome rekapti lin antaŭ fatala ŝanceliĝo.

         Kaj turnante min al la blondulo, mi aldonis ŝercocele :

- Ĉu tio klarigas, kial li estas duone nuda kaj malseka ?

- Ho, la kackapulo fakte falis de ponto en riveron. Feliĉe malprofunda. Ni senvestigis lin por ne malpurigi la sidilon de la aŭto. Sed… nu… mi ĝuste ne plu memoras, kie mi lokis lian ĝinzon kaj liajn ŝuojn. Ĉu en la kofro ?...

         Mi sentis, ke pro nesenkiala laceco, mia kunulo pezis pli kaj pli sur mia ŝultro. Mi skuis lin, kaj ni duope iris, pli-mapli kvarpiede, ĝis la peza ligna pordego, malantaŭ kiu la festo ŝajne okazis. La ĉambro, aŭ pli ĝuste ĉambrego, estis probable iama garbejo aŭ ĉevalejo, kies murojn kaj plankon bele kovris brikoj. Dudeko da junuloj, el kiuj nur tri aŭ kvar inoj, staris babilante kaj trinkante, kelkaj sidis sur disaranĝitaj benkoj, malnovaj divanoj kaj aŭtaj sidiloj. Ili ĉiuj havis teniĝon kaj aspekton hipie kamparecajn, kvazaŭ ili revenis de Katmanduo. Sur longa tablo vidiĝis pladoj kaj bovlegoj ankoraŭ plenaj je salatoj kaj porkaĵoj. Amaso da bierpakoj kaj vinboteloj plenigis la dekstran ekstremaĵon de la tablo. Tion rimarkis tuj mia kunulo, kiu mirakle vekiĝis kaj tiris min tiuflanken.

- Venu fra… fratĉjo, venu trinki kun mi je mi… mi… mia sano !

         Feliĉe, la blondulo tiam revenis, portante la akvoplenajn ŝuojn kaj vestojn de Ludo. Li kaptis lin subbrake kaj lin retenis. Tiam, li kriis :

- Dankon al ĉiuj pro la ĉeesto. Ne ĉiam estu deviga kialo por festi, sed hodiaŭ estas tamen tago duoble speciala. Ludo ne nur festas sian deknaŭjariĝon, sed ankaŭ sian unuan kurson de plonĝado kaj naĝado, de kiu ni tiris lin ĝustatempe, antaŭ ol li trinkus pli da akvo ol li jam trinkis da biero. 

         La tuta ĉeestantaro brue ridis kaj aplaŭdis. Li daŭrigis :

- Ni invitis survoje petveturanton, kiun… Kiel vi nomiĝas ?

- Ĵeromo…

- … Ĵeromo, kiun ni bonvenigas. Venu tintigi glasojn kaj botelojn kun Ludo la rano, almenaŭ tiom longe, kiom li kapablos stari. Poste ni manĝos.

         Post la englutado de du/tri bierboteloj, la rano denove montris sian lacegon, kroĉiĝante al mi kiel ŝippereulo al sia savtabulo. Tio kompreneble amuzis ĉiujn. Des pli ke ankaŭ mi, pro mia ŝarĝo unuflanke kaj mia dorsossako interkrure, kvankam mi estis trinkanta nur mian duan varmetan bieron, komencis ŝanceliĝi. Nu… eble krome kulpas tiuj cigaredoj, kiu cirkulas de unu buŝo al la mia ? Tion rimarkante, la blondulo (tiam mi eksciis, ke li nomiĝas Floriano) prenis Ludon surŝultre, kvazaŭ li estus sako da faruno, kaj min diris :

- Venu Ĵeromo. Mi montros al vi, kie vi dormos.

         Ludo iom glumblis proteste, petante plian bieron, sed fine endormiĝis, salivumante sur la dorso de Floriano dum ni trairis koridoron. Supre de ŝtuparo, ni eniris subtegmentan ĉambron, kie kuŝis matracoj surplanke. Li metis la knabiĉon sur unu el ili kaj malfermis antikvan ŝrankon, de kiu li prenis littukojn.

- Tion mi ne bezonas, mi diris. Mian dormosakon mi havas.

- Nu, bone ! li respondis. Sed por Ludo tio nepras. Senvestigu lin, bonvolu. Li ne dormu kun siaj vestoj malsekaj. Ĝis tuj ! Por la manĝo.

         Kaj li foriris.  

daŭrigota...

Kune.

de Bernard Clément : 
"Amikeco estas animo dukorpa."

Varsovio kaj Rigo : Parado por egaleco, kontraŭ la diskriminacio spertita de la GLATI-aj personoj.

Sabaton, pluraj miloj da personoj partoprenis en Varsovio al la marŝado de la Geja Fiero kontraŭ la diskriminacio, eksigo de la seksaj malplimultoj, kaj ankaŭ de la etnaj malplimultoj aŭ handikapitaj personoj.

La partoprenantoj svingis ĉielarkajn flagojn, simbolojn de la GLATI-a movado, tiujn de la Eŭropa Unio, aŭ kiuj reprezentas politikajn partiojn de la opozicio.

Ili postulis edziĝon por ĉiuj, kontraŭdiskriminacian kaj seksan edukadon en la lernejoj, protektadon kontraŭ la malamegaj agoj kaj paroloj.

Legu la tutan artikolon ĉe la bonega blogo : neniam milito inter ni.

De artisto nekonata.

Kiu povos helpi ?